Glukoza, sacharoza, skrobia i celuloza to grupa związków chemicznych zwana cukrami (sacharydami). Zwane są one czasem węglowodanami, ze względu na swój skład. Zawierają węgiel, tlen i wodór, gdzie stosunek wodór – tlen wynosi 2:1.
Sacharydy to związki szeroko rozpowszechnione. Rośliny zielone posiadają zdolności syntezy węglowodanów w procesie fotosyntezy z kolei zwierzęta niezbędne cukry dostarczają swojemu organizmowi wraz z pożywieniem.
Sacharydy dzielimy na: proste zwane monosacharydami i nieulegające hydrolizie, a także cukry złożone w skład których wchodzą dwucukry zwane disacharydami i wielocukry tzw. polisacharyd, te natomiast ulegają procesowi hydrolizy. Cukry proste poza grupą wodorotlenową mogą także zawierać grupę aldehydową lub ketonową. Biorąc pod uwagę atomy węgla znajdujące siew w cząsteczce a właściwie ich liczbę sacharydy niehydrolizujące dzielimy na: triozy, które posiadają 3 atomy węgla (aldehyd glicerynowy), kolejnym są tetrozy, posiadają one 4 atomy węgla i pentozy posiadające 5 atomów węgla (ryboza, dezoksyryboza) oraz heksozy, gdzie cząsteczki mają 6 atomów (glukoza).
Do dwucukrów – disacharydów zalicza się cukry, posiadające cząsteczki, które w wyniku hydrolizy rozpadają się, powodując powstanie dwóch cząsteczek monosacharydów. Należą do nich m.in. sacharoza, laktoza i maltoza.
W wyniku połączenia się wielu cząsteczek znajdujących się w cukrach prostych ma miejsce powstanie polisacharydów – wielocukrów. Pełnia one w organizmach żywych różnorodne funkcje. Stanowią składnik znajdujący się w ścianach komórkowych, są substancjami zapasowymi czy uczestniczą w procesie rozpoznawania bakterii poprzez limfocyty. Wszystkie one ulegają reakcji hydrolizy. Należą do nich skrobia, glikogen oraz celuloza.