Hydroliza białek jest procesem ich rozkładu, który zachodzi podczas ogrzewania białek wraz z dodatkami do których należą: woda, kwas siarkowy (VI) lub chlorowodorowy. Produktem hydrolizy białek są aminokwasy.
Hydrolizę białek można przeprowadzać na jeden z trzech sposobów:
- w wyniku hydrolizy kwasowej, która polega na ogrzaniu białka w roztworze chlorowodoru HCl posiadającym stężenie 2 mol albo w roztworze kwasu siarkowego H2SO4 posiadającego 4 mol przez okres od 18 do24 h. Warunki te pozwalają na całkowity rozkład tryptofanu.
- w hydrolizie zasadowej ogrzewane jest białko z wodorotlenekiem sodu NaOH posiadającym stężenie 2 mol. Metody tej praktycznie się nie stosuje, ponieważ niszczy całkowicie treoninę, argininę oraz cysteinę.
- w hydrolizie enzymatycznej żaden z aminokwasów nie niszy się. Wadą jest powolność tego procesu i długi czas w jakim odbywa się depolimeryzacja białka. Hydrolizę enzymatyczną stosuje się do określania sekwencji białek.
Ze względu na zróżnicowaną budowę, białka posiadają dużo właściwości chemicznych. Wspólnym procesem dla białek jest reakcja hydrolizy. W środowisku zasadowym albo kwaśnym rozrywany zostaje łańcuch polipeptydowy na aminokwasy. W praktyce reakcję tą stosuje się do otrzymania hydrolizatu białkowego, który stosuje się jako składnik wykorzystywany do zup oraz przypraw. Hydroliza białek zachodzi również pod wpływem enzymów białkowych, które są wyspecjalizowane zupełnie tak samo jak odbywa się to w przewodzie pokarmowym. Aminokwasy uwolnione w ten sposób organizm wykorzystuje do syntezy swoich własnych białek.