Podobnie jak w przypadku wodorosoli są to produkty niepełnej reakcji kwasu i zasady. Tym razem jednak w nadmiarze jest zasady – czyli brakuje cząsteczek kwasu do pełnej reakcji zobojętnienia.
Fe(OH)3 + 3 HCl → FeCl3 + 3 H2O reakcja przebiegła całkowicie i nastąpiło zobojętnienie
Fe(OH)3 + HCl → Fe(OH)2Cl + H2O chlorek dihydroksożelaza (III) [po 2003 roku wprowadzono nowe nazewnictwo: chlorek wodorotlenek żelaza (III)]
Fe(OH)2Cl + HCl → Fe(OH)Cl2 + H2O chlorek hydroksożelaza (III) [lub dichlorek, wodorotlenek żelaza (III)]
Fe(OH)Cl2 + HCl → FeCl3 + H2O chlorek żelaza (III)
Jak hydroksosole dysocjują?
Na kation i anion oczywiście 😉 Weźmy za przykład Sr(OH)Br – bromek wodorotlenek strontu:
Sr(OH)Br → Sr(OH)+ + Br– zachodzi dysocjacja
Jeśli metal tworzy mocną zasadę rozpuszczalną w wodzie, następuje dalsza dysocjacja:
Sr(OH)+ → Sr2+ + OH–
Jeśli metal jest mało aktywny lub tworzy wodorotlenek trudno rozpuszczalny w wodzie – wówczas w drugim etapie następuje proces hydrolizy:
Cu(OH)NO3 → Cu(OH)+ + NO3– dysocjacja
Cu(OH)+ + H2O → Cu(OH)2↓ + H+ hydroliza
Ważniejsze hydroksosole:
[Cu(OH)]2CO3 – patyna, od niej pochodzi zielony kolor miedzianych dachów (np. widać to na starych kościołach)