Dysocjacja elektrolityczna to rozpad substancji na jony pod wpływem wody. Dysocjacji ulegają kwasy, zasady i sole. Tlenki nie dysocjują w wodzie.
Kwasy dysocjują na kationy wodoru (protony) i aniony reszty kwasowej.
Zasady dysocjują na kation metalu i aniony wodorotlenkowe.
Sole dysocjują tworząc kationy metali i aniony reszty kwasowej.
Wodorosole (i hydroksosole) tworzą odpowiednio kationy metalu (kationy hydroksymetalu) oraz aniony reszty wodorokwasowej (aniony reszty kwasowej).
Przy zapisywaniu równań dysocjacji zawsze zwracaj uwagę na to, czy masz do czynienia z mocnymi elektrolitami, czy słabymi.
Mocne elektrolity dysocjują całkowicie, w 100% i równania dla nich zapisujemy ze strzałką →. W ten sposób zaznaczamy, że reakcja przebiega całkowicie i jest nieodwracalna. Tak zachowują się mocne kwasy i zasady oraz praktycznie wszystkie sole.
Słabe elektrolity to głównie słabe kwasy, roztwór amoniaku, niektóre wodorotlenki i kilka soli. Równanie zapisujemy ze strzałką: ↔ ponieważ jest to proces odwracalny.
Wodorosole i hydroksosole (są mocnymi elektrolitami, jak większość soli) dysocjują również na kationy i aniony.
Co warto zapamiętać o dysocjacji?
Przed zapisem równania upewnij się, czy substancja jest słabym czy mocnym elektrolitem.
Materiał o dysocjacji znaleziony na YouYube: http://www.youtube.com/watch?v=CLHP4r0E7hg (jest w języku an. ale bez problemu o zrozumiesz).
Z pojęciem dysocjacji wiąże się także hydroliza.